IMP·C·IVLIVS·CAESAR·DIVVS

Ach, de beroemdste aller Romeinse Keizers. Gaius Julius Caesar, van het huis Julia. Hij heeft met zijn legioenen in deze contreien rondgezworven, aan de grenzen van zijn Rijk.Ten zuiden van de Rijn had hij diep ontzag voor de Belgae, de stam die als enige in staat was de Teutonen en Kimbren, die ongeveer over heel Gallie heersten, te weerstaan. Had hij meer ontzag gehad voor zijn tegenstanders dicht bij huis, dan had hij wellicht tot nog indrukwekkender daden kunnen komen. Welk een graf verdient een dergelijk man? Hij was één van de grootste krijgslieden in de geschiedenis, maar ook een dictator. Hij verwende zijn troepen met brood, wijn en bonus-sestertien, maar liet de troepen bij wanprestaties ook decimeren (elke tiende legionair werd geexecuteerd). Gaius Julius Caesar: niets rest van deze keizer, behalve zijn geschreven woord en de legende.....én de plaats van zijn crematie, niet meer dan een somber, verscholen hoekje op het Forum Romanum.

Een Griekse heilige in Trier

Het Romeinse Rijk strekte zich tot in de hoogtij dagen uit tot onze streken. In de Duitse stad Trier vinden we nog een mooi voorbeeld van de ingenieuze bouwwijzen van de Romeinen. De Porta Nigra, in de loop der eeuwen van bruin naar zwart verkleurd en vanaf de Middeleeuwen daarom 'Zwarte Poort' genoemd, is opgebouwd uit gestapelde zandsteenblokken. Geen grammetje cement. Wel veel ijzeren verbindingspinnen, waarvan de staat in 2011 hoogstwaarschijnlijk dubieus is. Van oorsprong is de poort symmetrisch: de top van de rechter toren is verdwenen en het halfronde aanbouwsel rechts is de apsis van de kerk waarvan de Porta Nigra in de middeleeuwen deel uitmaakte. Die kerk heette de St Simeonskerk, naar de Griekse kluizenaar Simeon die zich in de eerste helft van de 11e eeuw in de oostelijke toren liet inmetselen. Er zijn mensen die voor het verkrijgen van het voorvoegsel 'Sint' meer hebben moeten doen......

Desenzano

Desenzano del Garda

Rome, 2008. Piazza San Pietro en de Via del Conciliazone, die lijkt te eindigen in de Tevere. 

De obelisk in het midden van het plein is door Caligula in 37 n Chr uit Egypte meegenomen naar Rome, waar het gedurende de jaren van het Keizerrijk deel uitmaakt van het Circus van Nero, een groot stadion voor het onderdeel Circenses uit "Panem et Circenses (brood en spelen)". Dat Circus lag op de plek waar nu deze symmetrische piazza ligt. Keizer Nero hield de vroege Christenen verantwoordelijk voor de grote brand in Rome (64 n Chr) en liet velen executeren, waaronder een eenvoudige Joodse visser, Simon bar Jona. Deze Simon, beter bekend als Petrus, werd bij het Circus begraven en zijn graf werd een pelgrimsoord, en later fundament voor de Basilica di San Pietro.  

Nero heeft nooit kunnen vermoeden dat zijn gruweldaden, gericht op het onderdrukken van een kleine monotheistische groep, in een samenleving die zich kenmerkte door aanbidding van vele goden, uiteindelijk hebben geleid tot een fantastisch mooi plein en een basiliek waar de kerk haar rijkdom toont.....

Cinquecento

Rome, 2008. Nog zo'n Italiaanse design klassieker. Fiat Cinquecento. Deze L (Lusso) stamt uit de jaren tussen 1968 en 1972.

Bici

Lago d'Orta, 2007. Vast geen lange afstandsfietser. Vast geen full-carbon frame, zeker geen Campagnolo groep. Wél bijzonder fraai.

Limoncello

Nog meer Italiaanse klassiekers, beetje als tegenhanger van Vitruvius en Dante: een goede caffé en 4 glaasjes limoncello. Uiteraard na een heerlijke maaltijd, gedrenkt in Chianti, of beter nog een Amarone.

Adige in Verona

De Adige. Reisgenoot voor de Rome-fietser van de Passo di Resia tot aan de geboortestad van Vitruvius en Catullus, scribenten in de tijd van het Keizerrijk. Beter bekend is Verona wellicht als domicilie van Dante Alighieri, hoewel vele middeleeuwse steden uit Italie dat kunnen zeggen. De dichter zwierf na zijn verbanning uit Firenze jarenlang door Italie alvorens hij zijn laatste ademtocht verspilde in de voormalige hoofdstad van het West-Romeinse Rijk, Ravenna. 

In Verona kiest de Adige haar weg naar de Adriatico, om na 410 km in de azuurblauwe zee in anonimiteit te verdwijnen. Onze route naar Rome zal zich hier van de Adige verwijderen, richting die andere grote Noord-Italiaanse rivier, de Po.

Hier nog lekker in een zonnetje, neus aan neus. Colnago en Sensa. Wit en Zwart. Vader en Dochter. Nog 2 en een half jaar, dan is het zover, Roma here we come! Deze week besloten dat we om de sfeer te proeven in mei van Parijs naar huis fietsen. Of andersom, ligt aan de wind. In Parijs starten bij de Tour Eiffel, via de Avenue de Champs Elysées naar de Place de la Concorde, de Notre Dâme en de Bastille.Door het Grand Bois Parijs uit en dan naar het Noorden, via de Champagne naar huis. Of andersom, dus. Leuk !

Steegje: Campiglio Maritima

Nog meer blauw

Meer blauw op straat....in Italia geen probleem

Loggia dei Lanzi

Sabina, een streek in het Romeinse Rijk, nét even onder het hedendaagse Umbrie. De vrouwen waren er uitzonderlijk mooi. Zo mooi, dat Romulus, in een creatieve poging het vrouwentekort in de stad op te lossen, een groots feest organiseerde waar hij de Sabijnen voor uitnodigde. 683 Sabijnse maagden zouden de stad nooit meer verlaten. De mythe staat bekend als de 'Sabijnse Maagdenroof', en de geboren Flandrien Jean de Boulogne vereeuwigde het verhaal in marmer. Waar blijft de tijd....

Blauwe Wesp

Ach, de Vespa. Ook twee wielen. Onsterfelijk in beeld gebracht door William Wyler in de film 'Roman Holiday', en een stijlicoon van de jaren 60 en 70. Onsterfelijk, want achter vele bruine deuren, die allemaal een nieuwe lik verf kunnen hebben, staat er nog één. Of twee, soms. Tijdloos design, beetje zoals de Porsche 911, maar dat is dan weer vloeken in de Italiaanse kerk. Andersom misschien......het design van de Porsche komt een héél klein beetje in de buurt van Enrico Piaggio's geesteskind. 'Prodotto in Pontedera' klinkt ook veel beter dan 'aus Zuffenhausen'......Zuffenhausen??

Extase

Rome heeft enorm veel te bieden. Het geeft haar geheimen niet makkelijk prijs, zeker niet in die enkele dag die de hordes Aziatische toeristen, gewapend met Nikon, Canon, Pentax, Sony óf Olympus uittrekken om snel even het Forum, Colosseo en Spagna 'te doen'. Lees Dan Browns 'Angels & Demons' als alternatieve reisgids en je krijgt honger naar de eerste laag onder het oppervlak van alledaags Rome. Jammer, tegenwoordig worden er heuse Dan Brown tours in Rome gegeven. Jammer, want wat is er nu leuker en geeft er meer voldoening dan zelf gaan zoeken. Je loopt over de Piazza della Repubblica richting Villa Borghese, leest in een anonieme bar even de Corriera dello Sport (in Rome lees je niet de Gazetta) onder het genot van een caffé, geextraheerd uit verse bonen door een originele Faema E61, en ontdekt enkele minuten lopen verderop een onopvallende basiliek. Eigenlijk is het niet meer dan een klein kerkje. Op de trap voor de massieve deuren zit een verwaarloosde oude vrouw, haar hele hebben en houen in een plastic Conad tas, leunend tegen een strakke affiche van 'United Colours of Benetton'. Flavio Briatore zal er niet wakker van liggen, vrees ik, Silvio evenmin. Ze vraagt om een aalmoes, zoals zovelen in deze stad. Rome heeft enorm veel te bieden, maar niet voor haar armste inwoners. De Santa Maria della Vittoria, zo heet deze tempel, een naam die net zo lekker rolt als de produkten van de gelijknamige Italiaanse fabrikant van ons heilige race-rubber.....dat kan geen toeval zijn. Binnen: rust, stilte. Weg van het druk toeterende macho verkeer op de drukke Via dell XX Settembre. Achterin, in de kleine Cornaro kapel, omringt door de door bronzen stralen voortgeleide warmte van de mediterrane zon, twee ijskoude, wit-marmeren figuren: een engel en de castiliaanse karmeliet Teresa Sanchez de Capeda y Ahumada (voor haar vrienden Theresia van Avila, dat bekt wat makkelijker). Theresia is in opperste extase, zo schijnt het. Dat is enigszins vreemd, want de engel doorboort haar verschillende keren met een scherp voorwerp. Er is veel geschreven over deze beeldengroep, en als je het zelf mag aanschouwen is het allemaal waar, maar misschien ook allemaal uit de duim gezogen. Gianlorenzo Bernini is de maker van dit moois, en we kunnen hem de betekenis van zijn werk niet meer vragen. En dat is maar goed ook. In 2014 ga ik zeker nog eens kijken, en met meer dan 2000 kilometers fietsen achter de rug, op jawel, Vittoria bandjes, zal Bernini's Extase weer een hele andere betekenis krijgen.

Roma

Elke keer als ik de grens met Italia passeer denk ik "ik ben weer thuis". Ik ben een 'Gans', lid van de Nobile Contrada dell'Oca, dus. Fietsen zit in m'n bloed, Rome in m'n hart. Dus, die twee moet je kunnen combineren. 2014 wordt het jaar. Nog twee en een half jaar jaar voorbereiden. Trainen, kilometers maken, m'n beenspieren transformeren in stalen kabels.
Iedereen die naar Rome fietst, eindigt de tocht op het plein van de Paus. Niet in Rome dus, en dat klopt niet. Nee, wij (m'n dochter fietst mee) fietsen naar een andere tempel. Veel mooier dan San Pietro, en nu meer bescheiden dan het met goud behangen Vaticano. Paus Urbanus VIII heeft daarvoor gezorgd. Hij, die de aardse naam Maffeo Barberini niet waardig vondt, ontnam het Pantheon al zijn brons, om in zijn tempel een baldakijn te laten verrijzen boven het graf van Petrus. De plebejer in het oude Rome, toen piazza San Pietro nog vierkant was, omsloten door hoge gebouwen, had het goed gezien: "quod non fecerunt barbari, fecerunt Barberini".
Het Pantheon dus, tempel voor alle goden. Marcus Agrippa was 'one lucky bastard'. Hij heeft zijn naam op het mooiste gebouw van Rome.

Verona 2009

In 2014 ligt Verona op de route, als we naar Rome fietsen. Ik weet waar ik m'n prosciutto moet halen.

Kanaal Lieshout

Spinnenkopmolen