De San Pietro in Vincoli, op de Esquilino in Roma. Geen mooie kerk, van buiten dan.
Van binnen wel. De in marmer gevatte beeltenis van Mozes, vereeuwigd door Michelangelo Buonarroti. Er zit een verhaal aan. Michelangelo is namelijk vooral bekend van het beschilderen van plafonds. Die van de Sixtijnse kapel bijvoorbeeld. Paus Julius II, de opdrachtgever van de bouw van de Sint Pieter zoals we die nu kennen, had in zijn tijd de beschikking over geweldige kunstenaars. Bramante, de architect van de Sint Pieter. Rafael, een veelbelovende, innemende jonge gast uit Urbino. En natuurlijk de notoire brompot Michelangelo. Rafael en Michelangelo verdroegen elkaar niet. Rafael werd aan het werk gezet in de pauselijke vertrekken. Michelangelo moest het gerestaureerde plafond van de Sixtijnse kapel, die in het begin van de 16e eeuw zwaar was beschadigd door verzakkingen (de fundering op de moerassige gronden waarop het Vaticaan is gevestigd was niet berekend op z'n taak), van fresco's voorzien. Eigenlijk had Michelangelo zijn zinnen gezet op een ander werk. Tonnen marmer waren al bij de Sint Pieter bezorgd. Marmer voor het grafmonument van Julius II. Een geweldig ontwerp, met tientallen beelden, zuilen en nissen. Het werk aan de Sixtijnse kapel nam echter zoveel tijd in beslag dat er van het ontwerp uiteindelijk weinig daadwerkelijk is uitgevoerd. Mozes werd wel voltooid, het monument heeft een plekje gevonden in de San Pietro in Vincoli, midden in één van de studentenwijken van Rome. Julius werd er niet begraven, die ligt in de Sint Pieter......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten