La Dolce Vita

Buonarroti

De San Pietro in Vincoli, op de Esquilino in Roma. Geen mooie kerk, van buiten dan.

Van binnen wel. De in marmer gevatte beeltenis van Mozes, vereeuwigd door Michelangelo Buonarroti. Er zit een verhaal aan. Michelangelo is namelijk vooral bekend van het beschilderen van plafonds. Die van de Sixtijnse kapel bijvoorbeeld. Paus Julius II, de opdrachtgever van de bouw van de Sint Pieter zoals we die nu kennen, had in zijn tijd de beschikking over geweldige kunstenaars. Bramante, de architect van de Sint Pieter. Rafael, een veelbelovende, innemende jonge gast uit Urbino. En natuurlijk de notoire brompot Michelangelo. Rafael en Michelangelo verdroegen elkaar niet. Rafael werd aan het werk gezet in de pauselijke vertrekken. Michelangelo moest het gerestaureerde plafond van de Sixtijnse kapel, die in het begin van de 16e eeuw zwaar was beschadigd door verzakkingen (de fundering op de moerassige gronden waarop het Vaticaan is gevestigd was niet berekend op z'n taak), van fresco's voorzien. Eigenlijk had Michelangelo zijn zinnen gezet op een ander werk. Tonnen marmer waren al bij de Sint Pieter bezorgd. Marmer voor het grafmonument van Julius II. Een geweldig ontwerp, met tientallen beelden, zuilen en nissen. Het werk aan de Sixtijnse kapel nam echter zoveel tijd in beslag dat er van het ontwerp uiteindelijk weinig daadwerkelijk is uitgevoerd. Mozes werd wel voltooid, het monument heeft een plekje gevonden in de San Pietro in Vincoli, midden in één van de studentenwijken van Rome. Julius werd er niet begraven, die ligt in de Sint Pieter......

Caffè

Een essentieel onderdeel van een goeie caffè is de versgemalen koffieboon. Daar heb je een heel goeie koffiemaler voor nodig. De maalschijven heb ik een paar jaar geleden in San Gimignano al gevonden. Wel lastig te vervoeren, zo achterop de fiets. Nu de rest nog.....

Giro d'Italia, van Moser tot Contador

Voor de eerste keer op dit Blog geen eigen foto's. Shame on me, maar het onderwerp maakt veel goed.

Op 5 mei barst de gekte in Italie namelijk weer los. De 95e Giro d'Italia. We fietsen van Hening in Danimarca naar Milano, waar na 3476,4 km de meet in roze is getrokken. Roemruchte plaatsen als Verona, Urbino en Assisi vallen de eer te beurt finishplaats te zijn. Het hoogtepunt zal ongetwijfeld de beklimming van de Stelvio zijn. Daar, op de voorlaatste dag van de koers, moet het gaan gebeuren. Ook twee tijdritten en een proloog. 

En hoe is de tijdrit-fiets in ruim 20 jaar geevolueerd.....

Francesco Moser in 1984, rijdend voor de GIS ploeg. Dichte wielen en een ossekopstuurtje, zoefzoef over het strakke asfalt (hoewel strak asfalt in Italie...?). Geen bone-dome, slechts een stukje linnen bedrukt met de naam van de sponsor op de kop. Moser won in 1984 maar liefst 16 koersen, waaronder 4 etappes in de Giro én het eindklassement. En passant verbrak hij in datzelfde jaar het werelduurrecord. Of dat alleen op biefstuk en pasta gebeurde: we kunnen er slechts naar gissen.

Laurent Fignon, in 1989 koersend op een Raleigh voor de Super U-Raleigh-FIAT ploeg. Hij won in dat jaar één rit (niet de tijdrit), én het eindklassement. Mooie fiets. Helaas is Laurent ons vorig jaar ontvallen.

We schrijven 1991. Een stillist pur sang. Afgetraind, strakke kop, schitterend Moser-staal onder de kont. Geen ossekopstuur. Gianni Bugno, winnaar van 2 etappes, koersend voor de Chateau d'Ax-Gatorade ploeg.

Zelfde jaar, andere coureur. Franco Chioccioli, wél met tijdritstuur op z'n Pinarello. Zo'n stuur zie je nu op de helft van alle stadsfietsen, hoe snel kan het gaan..... Franco won 2 ritten in 1991, waaronder die naar de Passo Pordoi, en da's niet misselijk.

Supermario, en we zitten in 2002. Tijgerpakje helpt, dat staat vast. Maar niet in de ritten tegen de chrono. Wel in de massaspurt. Hij wint er 5 in 2002, waaronder die van Groningen naar Munster. De fiets: Specialized. Aartslelijk, maar dat maakt Mario niet uit. Mario wint namelijk op alles. Zelfs op een bakfiets maakt hij in de spurt gehakt van de rest.

Alberto Contador Velasco, vorig jaar. Il Pistolero. Je mag 'm of moet 'm niet. Winnaar van eind- en puntenklassement, én, jawel een (klim)tijdrit. Ploeg: Saxobank-Sunguard. Fiets: ook een Specialized. Wel een verschil met het gebakje van Mario. Scheelt 9 jaar.

Zal mij benieuwen met wat voor nieuw kunststof de heren dit jaar hun kilometertjes tegen de klok afraffelen.

Castel Pergine

Na zware kost hoort een goede cafè, en de barista in Castel Pergine (Pergine, Valsugana) weet hoe dat moet.

Tridentum en Innocenzo.

Trento, stad aan de Via Claudia Augusta, toen het nog Tridentum heette. Kruispunt tussen Dolomieten, Valsugana en Lago di Garda. Pleisterplaats langs de Adige. Stad met een Roomse geschiedenis, wie kent niet het 'Concilie van Trente', met drie zittingsperioden: 1545-1547, 1551-1552 en van 1562-1563. Het Concilie had als doel misstanden binnen de kerk recht te zetten. Maar liefst 3 pausen hebben dit Concilie voorgezeten. Pausen Paulus III en Julius III stonden bekend om hun nepotisme, paus Marcellus II stierf na een pontificaat van slechts 22 dagen. Julius III (geboren als Giovanni Maria del Monte) was de controversieelste van deze 3 pausen. Het verhaal gaat dat hij al voor zijn pontificaat een relatie had met Innocenzo Ciocchi del Monte, een anonieme zoon van een al even anonieme bedelaar uit Borgo San Donnino. Giovanni had deze Innocenzo op 14 jarige leeftijd van de straat opgepikt en liet zijn broer, Baldovino Ciocchi Del Monte, het knaapje adopteren. In het huishouden van (toen nog) kardinaal Giovanni kreeg Innocenzo een functie als valero, een prachtige term voor 'nietsnut met garantie op een goed salaris'. Toen Giovanni tot paus gekozen werd benoemde hij Innocenzo, 17 jaar jong en zonder enige theologische scholing, tot kardinaal. Hij vervulde daarin formeel een secretariele functie maar bakte daar, tot afgrijzen van zijn mede-kardinalen, bijzonder weinig van. Nee, Innocenzo had andere competenties. Hij werd, nog onder het pontificaat van zijn beschermheer, schuldig bevonden aan de verkrachting van 2 vrouwen in Siena, en de moord op een vader en zoon in Nocera die hem zouden hebben beledigd. Voor dat laatste vergrijp heeft hij een tijd doorgebracht tussen 4 muren met slechts zeer weinig daglicht in Castel Sant'Angelo. Al die tijd gonsde het van de geruchten in Rome dat Julius III zich schuldig maakt aan "puerorum amoribus implicitus", het verstrikt zijn in de liefde voor jongemannen, meer in het bijzonder voor zijn beschermeling. Na de dood van Julius keerde Innocenzo onder paus Gregorius XIII nog even terug aan het Vaticaanse hof, maar werd al snel weer uitgekotst. Op 2 november 1577 stierf Innocenzo. Hij werd binnen enkele uren begraven onder een anonieme tegel in de kapel van de familie Del Monte in de San Pietro in Montorio (Rome). Het duurde niet lang voor hij vergeten was......maar het verhaal laat wel zien dat er in de katholiek kerk sinds het Concilie van Trente niet veel veranderd is.

Chiesetta di San Biagio, do-re-mi

De Via Claudia Augusta maakt een belangrijk deel uit van de route van Lieshout naar Rome in 2014. Onze fietsreis voert vanaf Landeck langs de eeuwenoude Romeinse weg over de Passo di Resia naar Trento. Als je de route door de Valsugana volgt richting Venetie pik je ook de laatste pakweg honderd kilometer van de Via Claudia Augusta mee. In de Valsugana zijn talloze prachtige plekjes te vinden, zoals dit prachtige kleine 14e eeuwse kapelletje, 1 km buiten Levico Terme. Vanaf dit plekje is het uitzicht over Lago de Levico erg fraai.

Deze chiesetta wordt in de archieven van de bisschoppen van Trento al in 1259 genoemd. Enkele leden van de familie Trapp-Matsch, een bekend adelijk geslacht uit Sudtirol, liggen er begraven. Onbekend is of zij gelieerd zijn aan een andere bekende Trapp.....

Curia

De stemmen van senatoren en redenaars dragen door het hele gebouw. Toeschouwers op de eerste verdieping houden hun adem in als Cicero zijn keel schraapt. Filsosofie, intriges, clan-vetes, achterklap. In 2000 jaar tijd is er niets veranderd. De Curia op het Forum Romanum staat er niet voor niets bij alsof de deuren morgen weer open gaan.

Horror winter

Een paar maanden geleden: "Nederland staat horror winter te wachten"......Van arren moede dan maar een winterplaatje van 2 jaar geleden: molen Vogelenzang, de oude boertjes kennen 'm beter als de Bettmolen, hoe dan ook, het ding staat aan de rand van Liessent. Van mij mag de winter wegblijven en zijn de berichten van vandaag als goeie muziek in de oren: "Lente begonnen".