Nog meer blauw

Meer blauw op straat....in Italia geen probleem

Loggia dei Lanzi

Sabina, een streek in het Romeinse Rijk, nét even onder het hedendaagse Umbrie. De vrouwen waren er uitzonderlijk mooi. Zo mooi, dat Romulus, in een creatieve poging het vrouwentekort in de stad op te lossen, een groots feest organiseerde waar hij de Sabijnen voor uitnodigde. 683 Sabijnse maagden zouden de stad nooit meer verlaten. De mythe staat bekend als de 'Sabijnse Maagdenroof', en de geboren Flandrien Jean de Boulogne vereeuwigde het verhaal in marmer. Waar blijft de tijd....

Blauwe Wesp

Ach, de Vespa. Ook twee wielen. Onsterfelijk in beeld gebracht door William Wyler in de film 'Roman Holiday', en een stijlicoon van de jaren 60 en 70. Onsterfelijk, want achter vele bruine deuren, die allemaal een nieuwe lik verf kunnen hebben, staat er nog één. Of twee, soms. Tijdloos design, beetje zoals de Porsche 911, maar dat is dan weer vloeken in de Italiaanse kerk. Andersom misschien......het design van de Porsche komt een héél klein beetje in de buurt van Enrico Piaggio's geesteskind. 'Prodotto in Pontedera' klinkt ook veel beter dan 'aus Zuffenhausen'......Zuffenhausen??

Extase

Rome heeft enorm veel te bieden. Het geeft haar geheimen niet makkelijk prijs, zeker niet in die enkele dag die de hordes Aziatische toeristen, gewapend met Nikon, Canon, Pentax, Sony óf Olympus uittrekken om snel even het Forum, Colosseo en Spagna 'te doen'. Lees Dan Browns 'Angels & Demons' als alternatieve reisgids en je krijgt honger naar de eerste laag onder het oppervlak van alledaags Rome. Jammer, tegenwoordig worden er heuse Dan Brown tours in Rome gegeven. Jammer, want wat is er nu leuker en geeft er meer voldoening dan zelf gaan zoeken. Je loopt over de Piazza della Repubblica richting Villa Borghese, leest in een anonieme bar even de Corriera dello Sport (in Rome lees je niet de Gazetta) onder het genot van een caffé, geextraheerd uit verse bonen door een originele Faema E61, en ontdekt enkele minuten lopen verderop een onopvallende basiliek. Eigenlijk is het niet meer dan een klein kerkje. Op de trap voor de massieve deuren zit een verwaarloosde oude vrouw, haar hele hebben en houen in een plastic Conad tas, leunend tegen een strakke affiche van 'United Colours of Benetton'. Flavio Briatore zal er niet wakker van liggen, vrees ik, Silvio evenmin. Ze vraagt om een aalmoes, zoals zovelen in deze stad. Rome heeft enorm veel te bieden, maar niet voor haar armste inwoners. De Santa Maria della Vittoria, zo heet deze tempel, een naam die net zo lekker rolt als de produkten van de gelijknamige Italiaanse fabrikant van ons heilige race-rubber.....dat kan geen toeval zijn. Binnen: rust, stilte. Weg van het druk toeterende macho verkeer op de drukke Via dell XX Settembre. Achterin, in de kleine Cornaro kapel, omringt door de door bronzen stralen voortgeleide warmte van de mediterrane zon, twee ijskoude, wit-marmeren figuren: een engel en de castiliaanse karmeliet Teresa Sanchez de Capeda y Ahumada (voor haar vrienden Theresia van Avila, dat bekt wat makkelijker). Theresia is in opperste extase, zo schijnt het. Dat is enigszins vreemd, want de engel doorboort haar verschillende keren met een scherp voorwerp. Er is veel geschreven over deze beeldengroep, en als je het zelf mag aanschouwen is het allemaal waar, maar misschien ook allemaal uit de duim gezogen. Gianlorenzo Bernini is de maker van dit moois, en we kunnen hem de betekenis van zijn werk niet meer vragen. En dat is maar goed ook. In 2014 ga ik zeker nog eens kijken, en met meer dan 2000 kilometers fietsen achter de rug, op jawel, Vittoria bandjes, zal Bernini's Extase weer een hele andere betekenis krijgen.

Roma

Elke keer als ik de grens met Italia passeer denk ik "ik ben weer thuis". Ik ben een 'Gans', lid van de Nobile Contrada dell'Oca, dus. Fietsen zit in m'n bloed, Rome in m'n hart. Dus, die twee moet je kunnen combineren. 2014 wordt het jaar. Nog twee en een half jaar jaar voorbereiden. Trainen, kilometers maken, m'n beenspieren transformeren in stalen kabels.
Iedereen die naar Rome fietst, eindigt de tocht op het plein van de Paus. Niet in Rome dus, en dat klopt niet. Nee, wij (m'n dochter fietst mee) fietsen naar een andere tempel. Veel mooier dan San Pietro, en nu meer bescheiden dan het met goud behangen Vaticano. Paus Urbanus VIII heeft daarvoor gezorgd. Hij, die de aardse naam Maffeo Barberini niet waardig vondt, ontnam het Pantheon al zijn brons, om in zijn tempel een baldakijn te laten verrijzen boven het graf van Petrus. De plebejer in het oude Rome, toen piazza San Pietro nog vierkant was, omsloten door hoge gebouwen, had het goed gezien: "quod non fecerunt barbari, fecerunt Barberini".
Het Pantheon dus, tempel voor alle goden. Marcus Agrippa was 'one lucky bastard'. Hij heeft zijn naam op het mooiste gebouw van Rome.

Verona 2009

In 2014 ligt Verona op de route, als we naar Rome fietsen. Ik weet waar ik m'n prosciutto moet halen.