Koers van de vallende bladeren

Tis nog steeds skôn weer, nie? 22 graden, zonnetje, soms wat waterig...en dat op den 22ste oktober. Nog steeds de korte boks dus. Vandaag wejt 't uit 't Oosten, dus irst mar dieje kanten op. Door ons durpke, nog steeds butste bekant van oewe fiets af. Pas bij de Bavaria wordt 't beter. Ha Daniel (die komt terug van school). De Brug over en dan langs 't Knaal naar Ale. Carbonnen Stevens fietst ook mee (of liever, voor me). Grijze kop, strak  geknipt, gesoigneerde poten. Na een paar kilometers ga ik op kop. Aerodynamisch gezien merk je dat wel, alleen fietsen of met z'n tweeen, zeg maar. Richting Bakel (Stevens gaat den andere kant op, ik zie 'm in ieder geval niet meer) en binnendoor naar Deurne. De Zeilberg door en dan gewoon de NS volgen. Dan kom je uit bij Griendsveen (da's Limburgs voor Griendtsveen). Typisch Pildurpke (peel-dorp)
Hier wier vrûger turf gestoke. Brandstof voor de open haard of bouwstof voor de tuin. Turf moest wel vervoerd worden natuurlijk. Dat ging per skip. Geen probleem, want 't stikt hier van de vaarten. In 1944 was 't hier goed hommeles. Van de turfloods bleef na een mortieraanval niet heel veel meer over.

Vrûger een turfloods, nu fundamenteel anders.

Maar 't is hier wel mooi, hartje herfst. Nog veel bladeren aan de boompjes, in alle kleuren die je je maar kunt bedenken (als 't maar iets van groen, geel, rood of bruin is). De weg langs de Helenavaart is helaas van bedenkelijke kwaliteit.

Helenavaart

In Helenaveen kun je 3 keuzes maken: richting Sevenum, Liessel of Grashoek. Het wordt Grashoek. Ik volg het fietspad langs de vaart, en mis dus de metropool Grashoek. Je kunt niet alles gezien hebben in dit leven, zullen we maar zeggen. Dat fietspad heet Kanaaldijk Noord, hetgeen impliceert dat er ook een Kanaaldijk Zuid, Oost en West moet zijn. Dat is dus niet zo, althans ik heb ze niet gevonden. Het fietspad eindigt in een zwaarbebladerd pad. De pilvariant van Il Lombardia, of zoiets? Hoewel...dialect voor de Peel samen in één zin met een wielerklassieker...da's not done, these days....

Fietspad Kanaaldijk Noord, Koers van de Vallende Bladeren

Gelukkig goed hard, dat pad. Doorfietsen dus. Als ik weer op de verharde weg ben gaat het richting Neerkant. Onderweg veel schapen. Kebap, dus.

Neerkanter Kebap, nog niet helemaal goed van garing (om maar eens met Chef Kranenborg te spreken)

Ik volg hier de Rhein-Schelde route, en die is wel mooi. Veel bossen en landweggetjes, en een enkel orthodox klooster (rechts laten liggen). Via Asten, we fietsen hier door een paar appelstraten, geraak ik in Ommel en daar is de straat natuurlijk opgebroken. Natuurlijk, dat had ik kunnen weten. Dat wordt dus klunen. Ik kom hier ook nog eens tot de ontdekking dat m'n voorderailleur het niet meer doet. Mazzel dat de Peel niet in het hooggebergte ligt. Maar we moeten nog wel even Helmond door. En dat op het Grote Blad.....

Astense Aa

Eerst nog de brug over de Astense Aa over en dan volgen al snel de eerste symptomen van Helmond. Kartonfabriek. Volvo dealer. Karwei. Twintig garages op een rijtje, allemaal hun deuren open en allemaal van louche allooi. Dat Grote Blad komt goed van pas. De Badkuip door en langs de moskee. Die ziet er toch wezenlijk anders uit dan wat er twee weken geleden in Istanbul te zien was. Het Knaal weer over, langs de Vrááánd, aanhaken bij een scootertje en dan zitten we alweer in Aarle Rixtel. Half vijf. 74 km. Laat de winter maar komen (en heel snel voorbij gaan).

Ut Reuntje