Lek in 't defensiekanaal.

Maandag poetsdag. Om maar wat te noemen: stuurlint en zadel met APC, frame met PBW Slick & Suds shampoo. Ook nog een beetje met Mother's Quickdetailer in de weer geweest. Gevolg: de Witte blinkt. 'T doet zeer aan je ogen. Dus, er kan weer fatsoenlijk gefietst worden. De wind is gunstig op dinsdag. Smerreges uit 't Oosten, smiddigs uit 't Noorden. Om negen uur vertrek. Twee bidons vol, want het wordt warm. Ook een reservebandje (een ander als om m'n middel hangt), je weet maar nooit......en omdat je aan een reserveband zonder lucht niets hebt: een pompje. Je weet maar nooit. Net buiten Beek en Donk de eerste (en enige) serieuze beklimming van de dag, een fors viaduct. Met 40 aan 't uur  naar beneden. Via de Mortel gaat 't richting de Rips. Je fietst hier door de Stippelberg. Mooi. Veel zand ook. Morgen fiets poetsen, duszz. Links van het fietspad stijgen twee wulpse Wulpen op. Ik weet niet of het de gewone- of de regenvariant is. Honderd meter verderop zit een buizerd op een paaltje iets op te peuzelen. Snelle Jelle, of de Jumbo variant? Of z'n duifje?

Vlak voor de Rips maakt de dennengeur van de Stippelberg plaats voor die van geinjecteerd gier. Hmm, wat geniet m'n voorkeur.....In de Rips trek ik ruim tijd uit voor een museumbezoek. Want, een deel van m'n genenpakket ligt dan wel in de Gruene Gemeynt (Myerle), een ander deel ligt in de Rips (gewoon laten liggen).

 Bosmuseum

De opa van smoeder was hier boswachter. En ne goeie ok. Hai war van stand, zinne ze vruger, ons Pirke. Z'n hois is ne keer afgefikt, dè wel. In 't museum hangt een foto van Pirke. Ook van heel veel andere Peelboerkes. Ik sla af richting Oploo, en denk een afslag gemist te hebben, want het heet hier de Friesche Peel. En ik heb nog geen uur gefietst? Iets verderop: 't defensiekanaal. Vruger dachte ze dè zôn bietje watter en wa beton den Duitser zô tegehouwe. Nie dus. Mar tis allemoal toch goewd gekomme.

 Defensieknaal

Oploo is zonder gekheid een leuk dorp. Café Le Marmotte, ik moet er beslist eens aanleggen. Le Marmotte is een van de zwaardere eendaagse fietstochten voor jochies zoals ik. De vier grote Alpentoppen uit de tour in één dag: Telegraphe, Croix de Fer, Galibier en als toetje de Alpe d'Huez. Het café lijkt mij meer dan voldoende uitdaging.    Iets verderop staat een bordje: touristische route naar sinttunnis (St Anthonis). Doen! In sinttunnis gaat het verder naar Ledeacker, wat de afgelopen weken iets minder prettig in het nieuws was. Nu is het er kermis. Ook niet prettig: Cakewalk, draaimolen en oliebollenkraam. Daar houdt het dan ook mee op. Via een stel rechte, redelijk saaie wegen, slechts opgeleukt door opvliegende groenlingen, tuinfluiters, meesjes en meer van dat grut, gaat het naar Rijkevoort. Qua wind gaat het lekker. Bietje van bezijes. Dan blie de teller toch wel op 30, 31. Behalve als je voorband leegloopt. Ach, 't regent niet, 't is lekker weer en we hebben de tijd. Buitenband ligt er snel af, en het gaatje in de binnenband is echt klein. Nu is het de bedoeling dat je met je vingers aan de binnenkant van de buitenband voelt of er nog iets in je band zit wat er niet thuishoort. Als je je vingers gutsend van het bloed uit je band terughaalt weet je dat er nog iets scherps in zit. Veel verder gaan de instructies niet. Er zit niks in de buitenband, dus de (een jaar geleden geplakte) reserve gaat erin. O ja, volgens mij is die buitenband aan vervanging toe: ik zie precies waar m'n vingers zich bevinden....Gaat allemaal vlotjes en al snel klik ik weer in de pedalen. Tweede argument voor een nieuwe buitenband: ik voel prezies waar de plakker op de binnenband zit.....gelukkig liggen er al twee Vittoria Rubino Pro's klaar. 50 km terug is dat. Thuis dus. Via Beers kom ik op de Wielweg. Tis hier ook al mooi. De Kraayenbergse plassen. Bagger.

 Kraayenbergse plassen, baggeren maar

Via de Cuijksesteeg gaat het naar Escharen, een gehucht aan weer dat Defensiekanaal, wat hier ‘Raam’ heet. Ook hier veel bunkers. Misschien komen die hier nog van pas. Overal wordt je gewaarschuwd voor een agressieve roofvogel. Ik zie 'm niet, maar het is dan ook siëstatijd, zo ongeveer. De Karweg zou over moeten gaan in de Berg en Dalweg, maar dat is meer het Berg en Zandpad. Dat doen we dus niet meer, zonder reservebandje-waar-géén-gaatje-in-zit. We zitten intussen bij de Langenboomse bossen. Ik zie er maar één. Da's handig, hoef je ook niet te zoeken naar de goeie. Midden door de bossen kom je dan uit in Langenboom zelf. In de verte oefent een Hercules zijn approaches op Volkel. Het is dus niet zo ver meer naar huis. Volgende gehucht: ’t Oventje. Ligt tussen Zeeland en Volkel.

 

Oventje

Het is warm in ‘t Oventje. Vlug doorfietsen dus. De rest van de route is niet zo interessant, via Volkel en Boekel gaat het naar Gemert. Daar stroomt de Peelse Loop. Ook die heeft iets te maken met het Defensiekanaal, want die krietter wa watter van.

 

 

 Peelse loop

Dan is het nog 10 kilometertjes naar huis. Dikke 87 kilometers, bidons tot de laatste druppel leeg. 3 kilo kwijt (ik ga ze niet meer zoeken). Zit er ook zo weer aan met de BBQ van gisteravond.

 

De route

  Nieuw rubber voor en achter